Als jouw relatie niet meer danst, kom op dansles
Als relatietherapeut zie ik ze vaker en misschien herken je het beeld: een stel dat verstrikt is geraakt in vechtpatronen. Elke ruzie verloopt op diezelfde, voorspelbare manier. Eén, op het eerste oog onbetekenend, incident ontaardt vaak vanaf de start met verwijten ( ‘ik nooit’ of ‘jij altijd’). De een valt aan of verwijt, de ander ruziet terug, gaat in de verdediging of -erger nog- zwijgt en is niet meer bereikbaar. Ik zie hoe letterlijk een deur dicht smijten ook betekent dat je figuurlijk een deur in het slot gooit en jij jouw partner buitensluit. Voor wie nog weet wat een LP is: Ruzies worden in de loop der tijd een bepaalde groef in de plaat waar de naald steeds blijft hangen.
De grote vraag
Wie dat langere tijd mee maakt, gaat worstelen met de grote vraag: uit elkaar of toch bij elkaar blijven? Als een stel mijn hulp inroept gaan we samen zoeken naar dat grote antwoord. Die zoektocht begin ik met het stellen van vragen. Hoe hebben jullie elkaar leren kennen, wat maakte dat je verliefd werd? Het zijn de antwoorden op die vragen die helpen om de naald uit de groef te halen, ik breng ze terug naar een positief perspectief.
Naast de stellen met de vastgelopen ruzie-plaat zie ik stellen die langzaamaan langs elkaar heen zijn gaan leven. Hun levens zijn in de loop der tijd veranderd. Vaak werken ze allebei, er zijn kinderen, ze sporten, hebben tal van sociale activiteiten. Kortom, ze zijn druk, druk, druk. Er is in die drukte tijd voor van alles maar er blijft weinig tijd over voor de relatie. Kleine ergernissen worden niet besproken maar weggestopt. Ze maken geen ruzie, daar is geen tijd voor.
Langzame gesprekken
Mijn antwoord op zo’n situatie is steeds: tijd hebben voor elkaar bestaat niet. Je moet tijd máken voor elkaar. Het betekent tijd maken om langzame gesprekken met elkaar te voeren. Voor mij zijn langzame gesprekken die gesprekken waarin je ècht luistert naar de ander. En echt luisteren betekent dat de telefoon uitstaat, dat het over jullie als partners gaat en niet ook nog over de kinderen of het werk. In langzame gesprekken is ‘ach schat, morgen is het weekend’ geen antwoord op de noodkreet ‘ik heb het zo druk’. Dat is geen luisteren. Soms is een gemeend ‘wat vervelend voor je, kan ik iets doen?’ al voldoende om in verbinding te zijn.
Dans en geniet
Om het beeld van de LP nog even er bij te pakken: een relatie heeft muziek nodig. Muziek dat is verbinding en verbondenheid. Muziek maakt dat jouw relatie swingt, je kunt er op dansen. Ik kwam jaren geleden langs een café waar tango muziek klonk. De muziek was verrukkelijk en ik spiekte naar binnen. Er werd zo fantastisch gedanst dat ik niet naar binnen durfde. Twee straten lang twijfelde ik over mijn keuze. De verleiding was te groot en ik ging terug. De dansleraar zag mij aarzelend binnenkomen. Naderhand zei hij: ‘Bij de tango is het een eer voor de man dat hij zijn danspartner zo goed aanvoelt waardoor zij haar beste tango danst. Dans en geniet.’ Ik heb er gedanst alsof ik al jaren de tango danste.
Ik vind dat nog steeds een prachtige les. Ook in een relatie gaat het om elkaar aanvoelen, luisteren en durven te reageren. Elkaar zien en horen vanuit compassie en passie. Zo zou het ook in een relatie moeten zijn, dan zorg je dat de naald niet steeds in dezelfde groef blijft hangen En is dat er in jouw relatie niet meer, wat houdt je tegen om het terug te halen?
