Vorig weekend was het galerieweekend in Maastricht, wat was er weer veel prachtigs te zien!

Het zette me aan het denken:

Ik hoor wel eens: als we niet zo lekker gaan, dan helpt een reis, een etentje, kunst kijken, even eruit en we voelen ons weer even lichter.

Alleen....

als de onderstroom niet wordt aangeraakt, zakt alles als je weer thuis bent langzaam weer in het oude patroon.

En toch is inspiratie essentieel.

Niet als oplossing, maar als zuurstof.

Iets van buiten dat je innerlijk beweegt.

Een schilderij dat raakt zonder woorden.

Samen lopen in een onbekende straat.

Muziek die iets losmaakt dat je niet kunt plannen of bespreken.

Relaties hebben niet alleen onderhoud nodig, ook voeding.