Onderhoud uitstellen leidt tot brokken
Mensen die ooit van elkaar hielden, gunnen elkaar het licht in de ogen niet meer. Deze zin las ik in een verslag van een jonge advocate familierecht. Spijtig. Zoveel pijn en verdriet, zoveel verbittering, het is ongelooflijk zwaar voor de mensen die hierbij betrokken zijn, weet ook de advocate. En het komt helaas zo vaak voor dat wij er al een term voor hebben: de vechtscheiding.
Terwijl het toch zo anders begon. Twee mensen houden van elkaar, ze beginnen ooit met een droom. En ze gaan werken aan het realiseren van die droom: carrières, een huis, mogelijk kinderen…. Alles moet en kan en het lijkt ook nog te lukken. Alleen….waar in dat gezamenlijke gelukspakket geen aandacht meer aan wordt geschonken, dat is de relatie. Het fundament onder de droom, de reden voor de droom en de onmisbare brug naar de ander lijkt verdwenen.
Monumentenzorg
Op de relatie rusten de samenwerking van het stel en alle gezamenlijke investeringen in tijd, geld en energie, in de hypotheek, de inrichting van het huis, de kinderen. Het overbekende en grijsgedraaide plaatje van druk, druk, druk. Voor dat je het in de gaten hebt, is het de hoogste tijd voor heuse monumentenzorg of een flinke verbouwing. En dan schrik je wakker. Want het is niet het huis waar je aan moet gaan werken maar aan jouw relatie.
Wacht niet te lang
De ervaring leert ons dat onderhoud uitstellen tot brokken leidt. En wie onderhoud aan het belangrijkste ankerpunt in het leven uitstelt, loopt een groot risico om partij te worden in een vechtscheiding. Wacht dus niet te lang als je het gevoel hebt dat jouw relatie aandacht nodig heeft. Als je op tijd bent, dan hoeft er geen bitter gevecht te volgen. Dan deel je met jouw partner de teleurstelling over de barstjes die het fundament onder jullie gezamenlijke droom vertoont. Dan is er nog genoeg tijd en liefde aanwezig voor “verbouwingen”. Als er kinderen zijn, kan de relatie onder druk komen te staan, zeker als er gepuberd wordt. Bespreek samen de conditie van jullie relatie op tijd zodat je elkaar blijft respecteren en -ondanks de barstjes- dankbaar kunt blijven voor wat er ooit was. En zelfs als je er niet uitkomt en beslist om uit elkaar te gaan, dan kun je elkaar steunen vanuit dat respect. Want geloof me, een vechtscheiding is een onmenselijke last.
